In 1974 gaf het Amerikaanse Congres opdracht tot de eerste Safe Drinking Water Act (SDWA). De verantwoordelijkheid om de nationale gezondheidsnormen voor drinkwater vast te stellen, werd toevertrouwd aan de United States Environmental Protection Agency (EPA).
De Amerikaanse regering heeft ernaar gestreefd de SDWA te verbeteren door middel van herbezoeken en wijzigingen in 1986 en 1996. In de volgende paragrafen zullen we het hebben over de belangrijke punten van de SDWA 1996-wijziging en de effecten ervan op de kwaliteit van de drinkwaterdistributie in Amerika:
Normen En Voorschriften Voor Drinkwater
1. Nationale Voorschriften Voor Primair Drinkwater
De Nationale Regeling Primair Drinkwater (NPDWR) stelt de voorschriften vast waaraan openbare watersystemen moeten voldoen. Deze verordening bevat specifieke details over gevaarlijke verontreinigingen die in water worden aangetroffen, hun eigen bronnen, aanvaardbare hoeveelheden en de gewenste hoeveelheden.
EPA definieert verontreinigingen als elke fysieke, chemische, biologische of radiologische substantie of materie in water. Ze voeren grondige onderzoeken uit om erachter te komen hoeveel van deze stoffen en verontreinigingen in het water kunnen worden aangetroffen zonder gezondheidsproblemen te veroorzaken.
Het Maximum Contaminant Level (MCL) definieert de wettelijk aanvaardbare beperking van stoffen die zijn toegestaan in het openbare watersysteem. Elke instelling waarvan de verontreiniging in de drinkwatervoorziening de MCL overschrijdt, is aansprakelijk voor de wet.
Vervolgens vindt u de gewenste niveaus, of technisch genoemd als Maximum Contaminant Level Goals (MCLG). Dit zijn ideale normen voor verontreinigingsniveaus in het water. Dit zijn allemaal wettelijk niet-afdwingbare beperkingen, maar MCL streeft ernaar om zijn eigen criteria zo dicht mogelijk bij die van MCLG te meten.
2. Nationale Voorschriften Voor Secundair Drinkwater
De National Secondary Drinking Water Regulations (NSDWR) zijn aanvullende sets met criteria om het openbare watersysteem te helpen bij het beheersen van waterproblemen, bijvoorbeeld:
- Esthetisch effect Andere kleur, geur en/of smaak van water
- Cosmetisch effect Inslikken van verontreinigingen die huidverkleuring kunnen veroorzaken
- Technische impact Verkleuring van fittingen door corrosie, kalkaanslag en sedimentatie van leidingen.
Hoewel de federale regelgeving het niet verplicht stelt, volgen openbare watersystemen en gezondheidsinstanties hun eigen watervoorziening nog steeds tegen ongewenste verontreinigingen. Enkele van de traditionele waterbehandelingstechnieken die worden gebruikt, zijn coagulatie en waterfiltratie, beluchting en ozonisatie.
Dure en niet-conventionele behandelingen omvatten omgekeerde osmose, destillatie en elektrodialyse die worden gebruikt voor het verwijderen van chloride.
3. Niet-gereguleerde Verontreinigingen
Niet-gereguleerde Contaminanten zijn stoffen en chemicaliën die aanwezig zijn in water, maar nog niet zijn opgenomen in de gezondheidsnorm van de SDWA.
De EPA voert een vijfjaarlijkse periodieke inspectie uit van contaminanten van de Contaminant Candidate List (CCL). De CCL is een lijst van verontreinigingen die in het drinkwater aanwezig zijn of kunnen zijn. Om een ononderbroken toegang tot veilig drinkwater te garanderen, verzamelt de EPA continu gegevens en voert verder onderzoek uit om de mogelijke gezondheidseffecten die contaminanten kunnen hebben voor de mens en hun aanwezigheid in het drinkwater vast te stellen.
De EPA maakt hiervoor gebruik van de Unregulated Contaminant Monitoring Rule (UCMR). De UCMR4 vereist observatie van 30 verontreinigingen tussen en ook om pesticiden, alcohol, halfvluchtige stoffen, cyanotoxinen, halo-azijnzuurcollecties en desinfecterende bijproducten te omvatten.
4. Regelgeving Voor Flessenwater
Flessenwater is water dat is verzegeld in een container met de bedoeling te worden verkocht voor menselijke consumptie. De Federal Food, Drug, and Cosmetic Act (FD & C Act) van de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) moduleert het kaliber en de kwaliteit van gebotteld water, met name door te voorzien in de volgende voorschriften:
- Standaard van individualiteit definiëren de verschillende soorten gebotteld water op basis van de bron.
- Kwaliteitsnorm stelt de hoogste niveaus van verontreinigingen.
- De huidige goede productiepraktijken vereisen dat gebotteld water in hygiënische en veilige omstandigheden wordt geproduceerd.
FDA volgt de criteria die EPA stelt aan verontreinigingen. Ze nemen deze normen pas over als ze ontdekken dat het te maken heeft met drinkwater. De Wet FD&C zorgt ervoor dat aan de kwaliteitsnormen voor flessenwater wordt voldaan aan de door EPA gestelde criteria voor leidingwater.
Houd er rekening mee dat dranken met het label bruisend water, sodawater, tonic water, enz., niet als flessenwater worden beschouwd, maar worden gecategoriseerd als frisdranken.
5. Consumentenvertrouwensrapporten
Consumer Confidence Reports (CCR) bevatten informatie over de mate van het lokale drinkwater dat aan consumenten wordt geleverd. Dit jaarverslag wordt elk jaar op 1 juli door openbare watersystemen verstrekt, zoals vereist door EPA.
Het rapport moet gegevens bevatten over het risico van blootstelling aan specifieke verontreinigingen, gereguleerde verontreinigingen die worden aangetroffen in het lokale drinkwater, verontreiniging die de EPA-norm verdeelt en de effecten ervan op de gezondheid, acties die zijn ondernomen om de veilige drinkwaterkwaliteit te herstellen, contactgegevens van lokale watersystemen. Hoewel deze rapporten informatie bevatten die specifiek is voor elke aandoening, moet het ook algemene informatie bevatten over nationale vereisten.
Meer Informatie
1. Commercieel Gebotteld Water
Als consumenten moeten we de hulpbronnen van het drinkwater begrijpen. Raadpleeg de etiketten van deze waterflessen voor informatie over de gebruikte waterbehandeling en de contactgegevens van de fabrikant.
Het is onvoldoende dat fabrikanten van flessenwater hun water behandelen. De beste veiligheidspraktijken bij het verzegelen, vervoeren en bewaren van flessen moeten worden nageleefd om er zeker van te zijn dat het product vrij is van schadelijke verontreinigingen. Het innemen van verontreinigd water kan leiden tot ernstige gezondheidsproblemen. Neem contact op met uw plaatselijke volksgezondheidsinstantie als u vermoedt dat het flessenwater ziekte veroorzaakt.
2. Betekenis Van Waterkwaliteit En Testen
De SDWA levert niet alleen de norm voor drinkwaterkwaliteit, maar legt ook watertestschema’s en methoden op die watersystemen moeten volgen. Wanneer uw watervoorziening esthetisch schoon is, blijft vervuiling mogelijk. Mogelijke bronnen van verontreiniging kunnen afkomstig zijn van afvalwaterlozingen, samengestelde afvoeren en onjuist onderhouden waterleidingen, enz.
3. Drinkwatervoorschriften
Regelgeving over drinkwater heeft ten slotte tot doel de menselijke gezondheid te beschermen door het water relatief schoon te houden. Momenteel heeft EPA wettelijke limieten gesteld aan meer dan 90 drinkwaterverontreinigingen.
Het proces voor het verzamelen van informatie over de microben en verbindingen die in water worden aangetroffen, wordt uitgevoerd door door EPA’s gecontracteerde laboratoria. Deze laboratoria moeten voldoen aan de EPA-vereisten voor uitrusting, laboratoriumprestaties en gegevensdekking. Om de goedkeuring te behouden, moeten ze zich houden aan de procedures en criteria voor kwaliteitsborging en beheer
4. Beknopte Referentiegidsen Voor Drinkwaterregels
Hieronder vindt u snelkoppelingen om het zoeken naar de gegevens die u nodig hebt eenvoudiger te maken:
5. Menselijke Gezondheid En Verontreinigd Water
Voorafgaand aan de SDWA varieerden de regels voor waterzuivering en veiligheidsnormen van staat tot staat. Vanaf de jaren zestig werden veel uitbraken van door water overgedragen ziekten geregistreerd. De meeste hiervan hielden verband met het gebruik van onbehandelde waterbronnen (bronnen en bronnen).
De oprichting van SDWA heeft het aantal uitbraken met betrekking tot door water overgedragen ziekten aanzienlijk verminderd. Amerika heeft een van de veiligste drinkwater ter wereld. Maar openbare watersystemen moeten hun waterkwaliteit regelmatig controleren vanwege het mogelijke bestaan van bepaalde microben die resistent zijn tegen conventionele desinfectie, zoals het Cryptosporidium.
Bij gezonde mensen kunnen de tekenen en symptomen mild zijn, maar voor immuungecompromitteerde mensen kunnen de gevolgen levensbedreigend zijn.
6. Bronwaterbescherming
Vanaf de wijziging van 1996 is het Bronwaterbeschermingsprogramma in het leven geroepen om alle erkende bronnen van drinkwater te beschermen (zowel voor oppervlakte- als grondwater). Bronwaterbeschermingsgebieden zijn stroomgebieden of grondwaterbronnen die moeten worden bewaakt om verontreinigende stoffen die het drinkwater verontreinigen, te verminderen.
Er zijn twee soorten beschermingsgebieden:
- Waterscheidingsbeschermingsgebied dat een deel van het stroomgebied (rivieren, beken, reservoirs) is dat wordt beschermd om verontreiniging van oppervlaktewater te voorkomen.
- Wellhead Protection Area identificeert het gebied rond een drinkwaterput of putveld dat moet worden beschermd om de kans op verontreiniging van het drinkwater te verkleinen.
Voorkomen dat verontreinigingen in de waterbronnen terechtkomen, zou de beste en meest betaalbare garantie zijn voor veilig drinkwater. Aan de andere kant is het gebruik van onroerend goed voor deze doeleinden een staatskwestie.
7. Wet Op Veilig Drinkwater: Rapporten Over Consumentenvertrouwen
Als u geen exemplaar van de laatste CCR heeft gekregen, kunt u deze op internet zoeken met de EPA’s CCR-zoekfunctie. Typ gewoon de titel van uw staat of om de zoekopdracht verder te verfijnen, kunt u de naam van uw provincie opnemen. Houd er echter rekening mee dat niet alle staten een beschikbare CCR hebben.
Voor degenen wiens waterbron afkomstig is van een niet-communautair systeem (dwz een ziekenhuis met een eigen watersysteem), neem dan contact op met de gebouwbeheerder.
Gewoon, de CCR moet informatie bevatten over de waterbron en wat erin zit. Alles wat geen watermolecuul is, wordt aangeduid als een verontreiniging. Chloor kan bijvoorbeeld worden aangemerkt als een verontreiniging, ook al is het de belangrijkste taak om het water te zuiveren. Degenen waar u op wilt letten, zijn personen die worden opgemerkt met geschonden. Als u weet wat er in uw drinkwater zit, kunt u de volgende stappen bepalen die u moet nemen om uw gezondheid te bewaken.
8. Informatie Over Waterkwaliteit (US Geological Survey)
De SDWA is ingevoerd om ervoor te zorgen dat we drinkwater van goede kwaliteit krijgen. Maar hoe definiëren we waterkwaliteit?
We kunnen melden dat de waterkwaliteit geweldig is door een aantal van zijn eigen eigenschappen:
- Alkaliteit en zuurneutraliserend vermogen
Dit is het vermogen van water om zuren en basen te stabiliseren en een veilige pH te behouden. Waterecosystemen in wateren met een hoge alkaliteit zijn beter door verschijnselen zoals zure regen en chemische/olielozingen. Een plotselinge verandering in pH kan schadelijk zijn voor de organismen die in het water leven.
- Biologische zuurstofbehoefte en water
Beken en meren bevatten opgeloste zuurstof. Hoewel de totale hoeveelheid zuurstof bescheiden is, is het van vitaal belang voor het behoud van het waterleven en de esthetische gevolgen van waterlichamen. Voorvallen zoals hete zomertemperaturen en het wegstromen van kunstmest naar waterlichamen kunnen de hoeveelheid zuurstof beïnvloeden en leiden tot belasting van de lokale waterorganismen.
- Waterkleur
Water heeft geen heldere tint, maar een lichtblauwe tint. Vaak wordt de kleur van het water beïnvloed door de sedimenten en organische stoffen erin. De kleur van het water wordt beïnvloed door zwevende stoffen en sedimenten. Te veel hiervan kan het zonlicht blokkeren en ook een ongewenst effect hebben op de plaatselijke aquatische levensvorm. In plaatselijke woningen kan gekleurd water vlekken op kleding en accessoires veroorzaken en blijvende schade aanrichten.
- Waterverwarmer en water oplossen
De kwaliteit van water bij een vijver of beek kan worden gekwantificeerd via de hoeveelheid opgeloste zuurstof. Zuurstof wordt via de atmosfeer in het water gebracht en in regio’s wordt het grondwater in stromen geloosd. Een toename van de bacteriële werking als gevolg van het verval van organisch materiaal kan het zuurstofgehalte in een waterlichaam beïnvloeden. Dit kan leiden tot een zuurstoftekort, ook wel eutroof genoemd.
Aangezien het zuurstofgehalte in water omgekeerd evenredig is met de watertemperatuur, ervaren zomerseizoenen over het algemeen eutrofiëring.
- Geleidbaarheid (elektrische geleiding) en water
Water geleidt elektriciteit. Het bestaan van ionen in water zorgt voor een zeer goede geleider.
Hoe groter de ionenconcentratie, hoe beter de geleiding. Dit is soms het geval met betrekking tot de zee. De zee heeft een zeer hoog zoutwaterniveau dat als de bliksem zou inslaan terwijl je in zeewater zwemt, de kracht het pad van de ionen in het water zal volgen en het menselijk lichaam zal afstoten.
Er wordt echter beweerd dat zuiver water de beste isolator is. Het punt is dat alle watermassa’s geïoniseerd zijn, hoewel je in sommige gevallen misschien moet zoeken naar de beste waterionisator. Zelfs gedestilleerd water bevat kleine hoeveelheden ionen.
- Hardheid van water
Water uit grondwater is vaak hard vanwege de natuurlijk voorkomende mineralen die uit gesteente en grond in de grondwatervoorziening worden gehaald. De hoeveelheid opgeloste mineralen, voornamelijk calcium en mangaan, bepalen de hardheid van het water. Waterontharders worden gebruikt om de hardheid van water te verwijderen.
Dit kan soms de oorzaak zijn van modderige borden en glaswerk, zelfs na grondig wassen. Wanneer hard water wordt verwarmd, kan het vaste afzettingen van calciumcarbonaat vormen. Dit kan de efficiëntie van boilers en verstopte leidingen verminderen.
Dit kan echter ook enkele voordelen opleveren voor de menselijke gezondheid. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) zegt dat personen met een laag calcium- en magnesiumgehalte in hun lichaam baat kunnen hebben bij het drinken van hard water.
- Stikstof en fosfor in water
Adequate niveaus van stikstof en fosfor zijn essentieel voor de voeding van dieren en planten. Daarom wordt stikstof veel gebruikt in de landbouw. Ook al komt het van nature in het milieu voor, er kunnen grote hoeveelheden stikstof door meststoffen en afvalwater in het oppervlaktewater terechtkomen. De introductie van een te grote hoeveelheid stikstof in waterlichamen kan leiden tot overstimulatie van de groei van wateralgen en planten. Een van de ergste gevolgen van een teveel aan stikstof in het water is algenbloei die kan leiden tot vissterfte.
- pH en water
PH is de maat voor de alkaliteit (grote hoeveelheden hydroxylionen) of zuurgraad (hoge niveaus van vrije waterstofionen) van gewoon water. Het pH-bereik is van 0 tot 14. PH-niveau 7 wordt als neutraal beschouwd. Waarden lager dan 7 worden als zuur beschouwd en kunnen metalen aantasten. Hogere pH-waarden zijn basisch en kunnen leiden tot een bittere watersmaak en korsten van resten in sanitair en andere waterverbruikende apparaten. De pH van het meeste drinkwater is 6,5 8,5.
- Troebelheid en water
Troebelheid maakt het water troebel of ondoorzichtig. Het perfecte drinkwater moet een zeer lage troebelheid hebben voor gezondheidsvoordelen. Een toename van de troebelheid van het drinkwater kan leiden tot gezondheidsproblemen. Het kan de groei van ziekteverwekkers bevorderen en leiden tot uitbraken van door water overgedragen ziekten. Microben kunnen zich verbinden met deeltjes die helpen bij hun overleving. Het fantastische nieuws is dat traditionele waterbehandeling watertroebelheid effectief verwijdert.
